Trochę o
książce. .( czyli wszystko co można znaleźć na końcu książki)
Wydaje nam się,
że na dobre zdemaskowaliśmy miłość. Że jest tylko kwestią
hormonów, feromonów oraz doboru osobników i samolubstwa genów, że
to biologiczny imperatyw, sposób na przetrwanie gatunku. Nic zatem
dziwnego, że kiedy miłość w końcu się przytrafi, ogłupia, a
wszystko inne usuwa się w cień.Czasami Alice chciałaby właśnie tego: zakochać się tak, żeby wszystko inne usunęło się w cień. Niestety, choć od lat spotyka się z Duncanem i nie może mu nic zarzucić, nie jest do końca szczęśliwa. Czegoś jej brak. Czyżby po prostu nie trafiła na właściwego chłopaka? A może to ona nie jest właściwą dziewczyną?
Kiedy znajduje w gazecie zdjęcie osoby uderzająco podobnej do siebie, zaczyna się zastanawiać: jak by to było - być nią? Zaintrygowana postanawia odnaleźć tajemniczą "bliźniaczkę".
Trochę o
autorce. (czyli wszystko co można znaleźć na ostatniej stronie)
Brak danych.
Moja recenzja.
Szczerze mówiąc, gdy wypożyczałam
książkę ,, Ja razy dwa” nie byłam dobrej myśli. Wydawało mi
się, że temat bliźniaczek , które po wielu latach przez przypadek
się spotykają jest dość znany i przewidywalny. Jednak muszę
przyznać, że ta książka mnie zaskoczyła, mimo znanej fabuły
autorka w orginalny sposób przedstawiła spotkanie zaginionych
sióstr. Poruszyła też takie problemy jak: adopcja, relacje
rodzinne, przyjaźń , miłość. Czytając te książkę zadajemy
sobie mnóstwo pytań: ‘’ Kiedy one się w końcu spotkają?’’,
‘’ Czy ich rodzice coś przed nimi ukrywają?” i ‘’ A co
by było gdybym i ja spotkała swoją siostrę lub brata bliźniaka”
. Szukając odpowiedzi na niektóre z tych pytań czytamy rozdział
po rozdziale, nie mogąc oderwać się od powieści. Określiłabym
ją, więc jako ciekawą i zaskakującą, oczywiście wartą
przeczytania,
Ocena
książki: 4.6
